اديان جديد يا جنبش هاي ديني نوپديد، از عصر روشنگري به تدريج از گوشه و كنار قلمرو تمدن غرب يا مناطق تحت سيطره مهاجمان و مهاجران غربي سر برآوردند. اين روند ادامه داشت تا اينكه بعد از جنگ جهاني دوم و از نيمه قرن بيستم، دانشمندان و محققان رشته هاي روان شناسي، علوم اجتماعي و فلسفه متوجه شدند كه بحران هاي انسان معاصر بدون بازگشت به دين يا چيزي شبيه آن با آموزه هايي از ماوراي عالم ماده، امكان پذير نيست و لذا از همان زمان بود كه عرصه براي ظهور اديان جديد براي حفظ وضع موجود و تحكيم و تداوم نظام سلطه جهاني آغاز شد.