در قرن اول هجری، تنها اهل قم شیعه بودند. حرکت شیعیان در ایران به کندی و سنگینی صورت می‌گرفت. بسیاری از ایرانیان پیرو بنی‌عباس بودند و برخی نیز به تقدیس امویان روی آوردند. به گونه‌ای که در خراسان ناصبیان و غالیانی می‌زیستند که برای معاویه ادعای نبوت می‌کردند. ولی مذهب اهل بیت(ع) به تدریج در ایران گسترش یافت تا این که سرتاسر ایران و حکومت آن شیعه شدند و در خدمت مذهب اهل بیت و نشر معارف آنان در آمدند.

«در سال 850 میلادی فردی به نام پرفکتوس (PERFECTUS) به بازار کوردوا، پایتخت ناحیه مسلمان‌نشین اندلس رفت و ناگهان و بی‌مقدمه و در دفاع از حضرت مسیح(ع)، شروع به دشنام دادن به پیامبر اسلام(ص) کرد. مردم ابتدا با حیرت به او نگاه کردند، زیرا در اسپانیای تحت فرمان اسلام، پیروان تمامی ادیان در کنف حمایت حکومت اسلامی، با نهایت آسودگی زندگی می‌کردند و سابقه نداشت که کسی به دین دیگران توهین کند.